امروز سى ام مهر ماه هزارو سیصدو نودو شش، باشگاه کنابخوان، توفیق گرد همایى دوباره اى را کسب کرده بود، رأس ساعت شانزده جلسه آغاز شد .
استاد صمدزاده، با اسلوب همیشگى و متین خود ، جلسه را با بیان طنزى آغاز و در ادامه ، حتى قطعه طنز به نظم کشیده شده اى را با دکلمه اى در خور متن ، بلند خوانى کردند!
ابیات ٥٢١ تا ٥٣٧ خوانده شد و صد البته توسط استاد تفسیر گشت که چکیده اى از تفاسیر را باز گو مینمائیم:
چهار عالم که پسوند عبرى به خود گرفته اند :عالم ناسوت (عالم منسوب به ناس) عالم ملکوت(عالم منسوب به ملائک) عالم جبروت(عالم منسوب به عقل و عقول، انسانهاى نابغه و عبقریات) و عالم لاهوت (عالم منسوب به اله و خداوند) واژه (قدیم ) یعنى موجودى که اول و آخر نداشته باشد و این کلمه مطلقأ مختص و شامل ذات حضرت خداوند میباشد و لا غیر!
استاد شرحى پیرامون صفات چهار سفر که توسط ملا صدراى بزرگوار شرح داده شده بیان نمودند:
اولى (من الخلق الى الحق، انسانى که نیت و قصد میکند به سوى خداوند سفرى داشته باشد) دو (فى الحق بالحق، سفرى با خدا و همراه با خداوند ) سه (من الحق الى الحق مع الحق) و چهارمى (فى الخلق مع الخلق الى الخلق، سفرى که در میان خلق و با خدا صورت میگیرد ولى هدف ارشاد و دعوت مردم به حق میباشد) اما این سفر در عالم درون و قلب آدمى صورت میگیرد، سیر و سلوکى الهى و عرفانیست که باید لسان و قلب یکى باشند و ریا و دو رنگى در کار نباشد .
