مثل هر یکشنبه اى، هفتم آبان ماه هزار و سیصد و نود و شش، ساعت شانزده ، باشگاه کتابخوان در محل همیشگى خود ، گرد هم آمدند.
محفلى ادبى ، در کنار انسان هایی خوش ذوق، کتاب خوان و کتاب دوست آغاز شد.
در دقایق آغازین نشست، خانم نیر موسوى عزیز، یک بیت از خواجه حافظ شیرازى خواند و معنا و تفسیر آن را درخواست نمود:
من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق
چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست
با مراجعه به فرهنگ لغت معین ، معناى لغوى چار تکبیر براى جمع بازگو شد: گذاردن نماز میت، ترک دنیا گفتن و چشم پوشى از لذایذ جهان!
در تفسیر بیت : اینکه مولانا از تمام مادیات دنیا چشم پوشى کرده و در واقع ترک دنیا نموده است !
در ادامه استاد صمدزاده عزیز، غزلى از مولانا، ( غزلیات شمس تبریزى) براى جمع خواند و تفسیر نمود:
ز خاک من اگر گندم برآید
از آن گر نان پزى مستى فزاید
خمیر و نانبا دیوانه گردد
تنورش بیت مستانه سراید
